Op 3/11/’96 reed een Mercedes in op een vrachtwagen in de buurt van Susurluk, een feit dat de hele waarheid omtrent Turkije als nooit tevoren aan het licht bracht.
In de bewuste Mercedes zaten een Turks parlementslid, een mannequin, een politiechef en bovendien een moordenaar, hoofd van een door Interpol gezochte criminele organisatie. Vanaf dit moment ging er geen dag voorbij of er kwamen nieuwe feiten aan het licht die het verband tussen georganiseerde misdaad en de macht in een unitaire staat gevormd door maffia en contraguerilla aantoonden. Het volk begint zich te organiseren tegen deze contraguerilla-staat. Het volk weet dat het niets anders meer te verwachten heeft van de staat dan in elkaar geslagen te worden, kogels, veroordelingen en tenslotte nog meer uitbuiting en onderdrukking.
Op initiatief van het Partij/Front organiseert het volk zich in zijn eigen structuren, de zgn. Volksraden. Doel: het vestigen van een revolutionaire volksmacht. Een werkterrein van deze raden is de strijd tegen de bars en nightclubs die woekeren in de arbeiderswijken. De Volksraad van Okmeydani is een goed voorbeeld tegen de pogingen van de staat om het volk te verdrinken in de stilstaande waters van losbandigheid en verkwisting.
De staatssteun aan allerlei soorten immoraliteit en perversiteit manifesteer zich nogmaals in al zijn naaktheid. Zoals we weten gebruikt de staat voor het elimineren van het revolutionaire potentieel in de arbeiderswijken niet alleen zijn kanonnen, geweren en tanks, maar ook bars, nightclubs en andere oorden van verderf. Het volstaat om even door Istanbul te lopen om ze op alle straathoeken tegen te komen. Meestal zie je aan de ingang enkele gewapende bodyguards staan, voor een luxueuze façade die een walgelijke wereld verbergt.

In de meest luxueuze van deze zaken zit de uitbater naast politiechefs, maffiabazen, drugtrafikanten en pooiers. De politiecommissarissen hebben zich de casino’s en nightclubs van Istanbul nauwgezet verdeeld in functie van hun werkterrein. Ze regelen de verdeling van de opbrengst en de benoemingen van de pooiers. Zo wordt de opbrengst overgemaakt aan de politiekaders. Hiertegenover staan de leden van de Volksraad van Okmeydani. Dit is waarom, sinds ongeveer 8 maanden, de staat huiszoekingen organiseert aan hun adres en hen een publiek proces heeft aangedaan. Het is echter duidelijk: de Staat beschermt de bars en casino’s zonder omzichtigheid. Het is door de integratie van de nationale inkomsten met de bijdrage van de uitbaters aan de politie dat deze etablissementen onder bescherming werden geplaatst. Eens te meer is het de politiechef van Istanbul Hasan Özdemir in persoon die de nieuwe lijst van etablissementen die genieten van hetzelfde regime bekend maakte. Deze plaatsen hebben de titel van publiek goed. Vanaf dit moment kan niemand meer tussenkomen in dit soort zaken, omdat hij dan geconfronteerd zou worden met de Staat en de politie in het bijzonder. Waarom willen de Volksraden zo graag deze etablissementen verwoesten ? Waarom draagt de Staat de politie op om ze te beschermen ?

Okmeydani, plaats van veelvuldig verzet, is bekend om zijn revolutionair karakter. Ten tijde van de opstand van Gazi heeft de bevolking van Okmeydani een opmerkelijk verzet georganiseerd tegen de beulen in hun tanks. Ten tijde van het verzet geleid door Sibel Yalçin is het volk van Okmeydani waardig opgestaan tegen de vijand om hun kind te beschermen. Het is om deze redenen dat de Staat Okmeydani als doelwit heeft gekozen. De Staat heeft bewust zijn grondwettelijk recht om de aanwezigheid van gelijkaardige zaken toe te laten overtreden: enerzijds verbiedt de wet de opening van etablissementen waar men alcoholische dranken verkoopt, anderzijds houdt de Staat zich bezig met deze zaken aan te moedigen.

Wanneer de Staat de Volksraden fysiek en juridisch vervolgt is dat omdat de politie van Istanbul groot profijt haalt uit de nightclubs.

Reeds sedert 7 maanden voert het volk van Okmeydani campagne tegen deze clubs onder het motto: “Wij verwoesten deze nesten van ongezondheid voor onze eer en onze waardigheid”, “ofwel beheer je een eerbare zaak, ofwel verlaat je deze plaats”. Herhaaldelijk hebben families zich gemobiliseerd tot 21.00 om te marcheren naar de clubs en om aan de publieke opinie de ware aard van deze etablissementen bekend te maken. Tijdens deze campagne werd een jongen door politie in burger neergestoken; ondergingen twee jonge meisjes een poging tot verkrachting op weg van hun huis naar hun werk. Een verloofd koppel werd op klaarlichte dag door een bende delinquenten gemolesteerd en vervolgens met een kogel afgemaakt. Tevens zien we een stijging van het aantal diefstallen. Om verdere groei hiervan te verhinderen nam de Volksraad van Okmeydani de beslissing om permanente acties te ondernemen tegen de oorden van verderf. Zo werden tijdens de laatste actie 3 nightclubs aangevallen. Maar de baas van club Kristal gaf zijn “waakhonden” de opdracht de families aan te vallen. In deze aanval waren er 5 gewonden, waaronder twee journalisten. Maar de slogan “Leve het volksgerecht” en de vastberadenheid van de bevolking heersten overal in het etablissement. Na de actie blokkeerde de massaal gemobiliseerde politie van Istanbul alle uitgangen van de wijk met pantserwagens. de woonplaatsen van de leden van de Volksraad werden het object van razzia’s en een groot deel van de leden werd zelfs afgevoerd naar een martelzaal. Op 14 maart 1998, om 19.00h, besliste een volksbijeenkomst tot het verderzetten van de acties totdat alle plaatsen van verderf verwoest zouden zijn. Dezelfde dag stuurde Hasan Özdemir tientallen leden van de snelle interventiebrigade en pantserwagens. Vervolgens bracht hij een bezoek aan de uitbaters van deze etablissementen om hen een spoedig herstel en wederopbouw te wensen, alsook om hen een nog betere bescherming te beloven: “Jullie zijn vanaf nu onder onze controle. Wij zullen dergelijke acties niet meer toelaten”.

Onderhoud met Melahat Bilgili, lid van de Volksraad van Okmeydani.

Wat is uw standpunt over de ontmoeting van Hasan Özdemir en de baruitbaters teneinde hen te troosten ?

Het is in feite een komische vraag. Excuseer me, maar ik zal antwoorden met deze uitdrukking: “Iedere hoer heeft haar pooier”. Iedere bende en iedere dief hebben hun chef . De uitbaters serveren hen een glas raki of een biertje om hun medeplichtigheid te onderhouden. Zo is de cirkel rond. Wat is volgens U de reden van de snelle verspreiding van dergelijke etablissementen in de wijk Okmeydani ?

De reden is klaar en duidelijk. De bevolking hier wordt fel uitgebuit. Men heeft geen middelen om voedsel kopen, zelfs geen brood. De mensen worden aan hun lot overgelaten. Ze trachten er iets aan te doen met alcohol en de bars houden deze situatie in stand.

Wat gaat er in de
toekomst gebeuren ? Wat gaat U nog doen ?

Ik denk dat de vrouwen zich moeten verenigen om vormings- en onderwijsactiviteiten te leiden. Ze moeten zich bewust worden op alle domeinen. Hun echtgenoten moeten dezelfde inspanning leveren. Terwijl ze praten moeten ze de bezoekers van deze zaken een schaamtegevoel bezorgen. Ze moeten hen zo diep kwetsen en beledigen dat ze er nooit meer terug komen. Langs de andere kant moeten we onze campagne voortzetten. Indien we hen niet vertrappelen kunnen we niet komen tot het goede. We moeten communiceren met de uitbaters van de betreffende zaken, we moeten hen overtuigen om hun etablissement te sluiten. Als zij niet overtuigd zijn zullen we meer overtuigende methodes moeten gebruiken. Wij als vrouwen, wij moeten de voorhoede vormen van dit werk. De vrouwen zowel als de mannen moeten trachten de uitbater voor zich te winnen. Men moet ernstig praten met de uitbaters. Wanneer ze niet meewerken moet er revolutionair geweld gebruikt worden. Ook de vrouwen moeten er aan deelnemen. We moeten zowel kunnen liefhebben als straffen.